روایت و عکس‌های دست اول از سفر نیم قرن پیش انسان به ماه

اوایل سال جاری میلادی، عکاسی بریتانیایی به نام اندی ساندرز کتابی با عنوان «آپولو بازسازی‌شده» منتشر کرد که حاوی ۴۰۰ عکس از مأموریت‌های آپولو است. فضانوردان در طول برنامه‌ی آپولو، تقریباً ۲۰ هزار عکس با دوربین‌های هاسلبلاد گرفتند. ساندرز از تکنیک‌های مختلف ویرایش تصویر، ازجمله انباشت فوکوس از فیلم‌های ویدئویی ۱۶ میلی‌متری استفاده کرد تا تصاویر این مأموریت‌های نمادین را با وضوح بسیار بیشتر از آنچه پیش‌تر دیده شده بود، بازسازی کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ساندرزر به مناسبت پرتاب تاریخی آپولو ۱۷، هشت تصویر با وضوح درخورتوجه از کتاب خود را به‌اشتراک گذاشت. درادامه، این تصاویر خاطره‌انگیز را مرور می‌کنیم.

هریسون اشمیت درحالی‌که لباس سرهمی‌اش را پوشیده، ازطریق راهرو به ماژول قمری وارد می‌شود تا آن را بررسی کند. او نورسنج مینولتا را به‌منظور ارزیابی نور برای تنظیمات دوربین به‌سمت رونالد ایوانز که در راهرو حضور دارد، نشانه گرفته است. کوله‌پشتی سامانه پشتیبانی حیات سیار یوجین سرنان در نزدیکی آرنج راست اشمیت قرار دارد.

اشمیت از لبه دهانه‌ای به وسعت ۱۰۰ متر و عمق تقریباً ۱۴ متر به اطراف نگاه می‌کند. در سمت چپ عکس، رد چرخ‌های ماه‌نورد تا حاشیه‌ی دهانه و مواد نارنجی و به‌گفته‌ی سرنان، «بسیار تیره‌ی مایل به آبی» به‌چشم می‌خورند. سرنان می‌گوید: «از جایی که قرار دارم، تقریباً صد متر در اطراف ضلع غربی حاشیه‌ی دهانه، مواد نارنجی‌رنگ فراوانی وجود دارند که به درون دهانه سقوط می‌کنند.»

سرنان: «می‌خواهم زمین را بگیرم... یک بار امتحان کنیم، بعد بی‌خیال می‌شویم و به سر کارمان می‌رویم. کمی بالاتر بگیر، باشه؟» اشمیت: «نمی‌دونم یوجین، بذار به تو نزدیک‌تر شوم... بسیار خب، احتمالاً درست شده است.» اشمیت سرانجام عکس را گرفت و نتیجه، این تصویر از سرنان، پرچم و زمین شد. اشمیت در بازتاب نور از محافظ طلایی‌رنگ کلاه سرنان درحالی‌که زانو زده است و تلاش می‌کند زاویه‌ی مناسب را به‌دست آورد، به‌چشم می‌خورد.

اشمیت در حال گشودن پنل‌های خورشیدی روی فرستنده‌ی برقی مختصات سطحی است. یک آنتن دوقطبی متقاطع با چهار سیم به طول ۳۵ متر روی الگویی متقاطع از رد چرخ ماه‌نورد قرار گرفت که سرنان عمداً ساخته بود. سرنان فهرست وظایف روی دست خود را بررسی می‌کند: «بسیار خب، نوشته عکس مکان‌یاب را به ماژول قمری ببرید.» سرنان درپایان فعالیت‌ها روی ماه می‌گوید: «می‌خواهی پیاده برگردی یا سوار ماه‌نورد بشوی؟» اشمیت: «اوه پیاده برمی‌گردم.»

سرنان: «بیا ببینیم در این‌جا حیات وجود دارد یا نه عزیزم... و باتوجه‌به نحوه فرمان‌پذیری‌اش، فکر می‌کنم چرخ‌های عقب هم فرمان می‌گیرند... چه می‌بینی جک؟» سرنان ماه‌نورد و فرمان‌پذیری آن را آزمایش می‌کند (هر جفت چرخ می‌تواند در جهت مخالف بچرخد تا قدرت مانور وسیله‌ی نقلیه بهبود یابد). اشمیت: «به‌سمت من بیا عزیزم! انگار داره حرکت می‌کنه... از روی من رد نشو!» بالای شانه راست سرنان، کوه خرس به‌چشم می‌خورد و تقریباً ۷ کیلومتر در سمت راست، توده‌کوه جنوبی قرار دارد.

اشمیت و سرنان لباس‌هایشان را درآوردند و پیش از آنکه به ایوانز در مدار ماه ملحق شوند، جای خوابشان را برای استراحتی هشت‌ساعته برپا کردند. سرنان: «در تمام عمرم این همه گردوخاک ندیده بودم. هیچ‌وقت.» حسگرهای زیست‌پزشکی فرمانده خسته زیر لباس خنک‌کننده‌ی مایع او به‌چشم می‌خورند. کلاه‌ها و لباس‌ها روی پوشش موتور ماژول صعود قرار گرفته و دریچه در بالا مشاهده‌پذیر است.

اشمیت: «سوزش [موتور]! ما در راهیم هیوستون!» ایوانز: «خوشحالم که هر دو شما به این‌جا برگشتید... پسر، اون چلنجر فضاپیمای قشنگیه! باید ازش عکس بگیرم!» ماژول قمری ناموزون و بدقواره در تاریکی فضا قرار دارد. با کمی بهبود در تصویر، فرمانده سرنان اکنون پشت پنجره در حال فرماندهی و هدایت فضاپیما از روی سطح ماه برای آخرین‌بار، به‌چشم می‌خورد. سرنان: «می‌تونی منو ببینی؟» ایوانز: «بله، می‌تونم درست همون‌جا ببینمت!»

پس از سیگنال‌برداری، در مدار شصت‌وششم خدمه طلوع زمین و هلال تماشایی آن را مشاهده کرد. ایوانز: «هیوستون، آمریکا، ظاهراً دوباره با شما هستیم... درواقع می‌دانیم که هستیم. همان موقع که بالا آمدیم، عکس شما را گرفتیم!» این عکس در نزدیکی ریتز، دهانه‌ای برخوردی که فراتر از لبه رؤیت‌پذیر ماه از روی زمین قرار دارد، گرفته شد. موسیقی بیدارباش برای روز آخر در مدار، «آتشم را روشن کن» از گروه دورز بود که با مانور پیش‌رو برای تزریق به مدار زمین تناسب داشت.

هشت تصویری که مشاهده کردید، بخش کوچکی از مجموعه‌عکس‌های تاریخی شگفت‌انگیزی بودند که در کتاب ساندرز وجود دارند. انسان خیلی وقت است که به ماه نرفته؛ اما به‌زودی با برنامه‌ی آرتمیس سرانجام دوباره می‌توانیم روی سطح ماه گام برداریم.

5858

کد خبر 1705488

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: نجوم فضاپیما ماه ناسا ماه نورد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۸۰۶۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف جی پی اس در مغز انسان

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل ازدیلی میل، برای بسیاری از افراد مسیریابی در جهان کاری سخت است که بدون موبایل قادر به انجام آن نخواهند بود. اما تحقیقی جدید حاکی از آن است که انسان ها بیشتر از آنچه تصور می کنند در رفتن از نقطه الف به ب ماهر هستند.

محققان دریافته اند انسان ها یک قطب نمای عصبی داخلی در مغزشان دارند که به آنها اجازه می دهد در محیط ناوبری کنند. این قطب نما که به شکل یک سیگنال الکتریکی باسلول های عصبی منتقل می شود، به فرد نشان می دهد به سمت مسیری تازه در حرکت است. علاوه بر آن هنگامیکه فرد جهت خود را تغییر می دهد، متوجه می شود که در مسیر تازه حرکت می کند و مثلا به جای آنکه به سمت شمال برود، به سمت شرق می رود.

تحقیق جدید توسط محققان دانشگاه بیرمنگام و لودویگ ماکسیمیلیان در مونیج انجام شده است. بنجامین گریفیث در دانشگاه بیرمنگام و مولف تحقیق می گوید: ما این قطب نمای عصبی را یک سیگنال مغزی توصیف می کنیم که به نقاط مختلف مغز که در مسیریابی فعال می شوند، ارسال خواهند شد. سیگنال های مذکور این مناطق از مغز درباره آنچه پیش روی فرد در محیط است، مغز را آپدیت می کند. همین امر به فرد کمک می کند اهداف ناوبری خود را هنگام حرکت در محیط به روزرسانی کند. این سیگنال ۵۰ تا ۱۰۰ میلیونم ثانیه قبل از آنکه فرد واقعا بپیچد ارسال می شود.

او در ادامه افزود: هنگامیکه ما از یک کوچه در خیابان می پیچیم، سیگنال قطب نمای عصبی درباره پیچیدن به منطقه ای از مغز که مخصوص ناوبری است، گزارش می دهد و به این ترتیب فرد می تواند جهت حرکت خود را به روز رسانی کند. انسان ها بدون این قطب نما احتمالا نمی توانند مسیریابی کنند.

گریفیث و همکارانش برای این پروژه ۵۲ شرکت کننده سالم را برای آزمایش های ردیابی حرکات و ثبت سوابق فعالیت های مغزی شان به کار گرفتند.برای این منظور آنها از EEG استفاده کردند. این امر به محققان اجازه داد سیگنال های مغزی شرکت کنندگان را هنگام چرخاندن سر برای جهت یابی در رایانه های مختلف ثبت کنند. آنها سیگنال های مغزی ۱۰ شرکت کننده را که دچار بیماری هایی مانند صرع بودند را نیز رصد کردند. تمام این وظایف شرکت کنندگان را وادار کرد سرشان و در بعضی موارد فقط چشمانشان را بچرخانند.

به گفته محققان قطب نمای مغزی انسان همیشه روشن است اما سیگنال های آن قبل از حرکت کردن فرد در قدرتمندترین حالت هستند. این احتمالا هشداری به دیگر قسمت های مغز درباره تغییر جهت حرکت است.

کد خبر 6099530 شیوا سعیدی قوی اندام